صفر و یک دولوپر

توی این سری پست ها میخواهم از تجربیات خودم و مشکلات دانشگاه امیرکبیر بنویسم و سعی کنیم تا جایی که میشه یه راه حلی از دید خودم بدم.

این پست اختصاص داره به بخش ثبت نام واحد که اگر در دانشگاه صنعتی امیرکبیر درس می‌خونید احتمالا تجربش کردید و خودتون می‌دونید چه جنگیه برای خودش 🙂

انتخاب واحد بخصوص در سال‌های ابتدایی خیلی مشکله.

خب شروع کنیم…

اول کار بگم که من علی فرجی هستم که سال 1396 کنکور داده و در دانشگاه امیرکبیر قبول شدم و الان دانشجوی ترم 7 هستم.

یه سری نکته کلی در مورد پست ها:

اینها بیشتر دیدگاه ها و تجربیات خودمه پس اگر کسی می‌گه من این مشکلات رو ندارم احتمالا راست می‌گه. ـ گرچه بعید میدونم همچین کسی باشه 😄

این متن صرفا برای آشنایی دیگر افراد و به اشتراک‌گذاری تجربه نوشته شده است و سعی شده اسم کسی نیاورده بشه ولی اگر کسی حس می‌کنه که حقی از اون ضایع شده یا جسارتی شده، لطفا از طریق نظرات/ایمیل/تلگرام به من بگه که متن رو بررسی و اصلاح کنم.

شاید یکی از اهداف این متن اینه که بعدها اگر هرکدوم از ما یک جایی مسئول شدیم (هیات علمی/معاون/مدیر/سیاستمدار/ معلم و …) این موارد رو در نظر داشته باشه.

کم بود واحد

اینطوری شروع کنم که انتخاب واحد توی امیرکبیر به اصطلاح دانشجوها جنگههههههههه.
انتخاب واحد یعنی یه سری ادم که 40 ثانیه مونده به ساعت اعلام شده تند تند حروف تصویر (کد امنیتی در صفحه ورود) رو وارد میکنن در صفحه لاگین و دکمه ورود رو میزنن و سیستم هم میگه: اقا وقتت نشده صبر کن دیگه. 🙁
بعد از لاگین 10 تا 20 ثانیه فرصت داری واحد دلخواهت که هدف گذاریته و میخوای واقعا این ترم داشته باشی رو برداری. 😝
بعدش دیگه تموم میشه و چیزی جز یه عدد قرمز که نوشته چندنفر تو صف هستن چیزی نمی بینی.

بهترین راه حل هایی که برای این مرحله دیدم و شنیدم:
1- دوستان کامپیوتری یک سری کد می نویسن که قبل از انتخاب واحد کانفیگش می کنن که فلان واحد و فلان و فلان و خودشون بعد از لاگین فقط کد کپچاها رو تند تند میزنن و رباته ریکوئست ها رو برای گرفتن درس میفرسته.
2- یک راه هم برداشتن واحد توسط دیگرانه یعنی یوزنیم و پسورد خودشون رو به چند نفر که هم ورودی نیستن، میدن و قرار میذارن که هر کسی چه واحدهایی رو برداره و همه همزمان تلاش می کنن با هم وارد بشن از سیستم های جدا …. اینو میشه جلوش رو با اکسپایر کردن سشن قبلی گرفت ولی خب اینطوری بازم صورت مساله پاک میشه و گره ای از دانشجویان رو باز نمی کنه.

یه چیزی هم بود که چون اولویت برداشتن درس ها با سال بالایی هاست اون ها یه سری واحد رو برمیداشتن و نیگه میداشتن برای تایم پریود آزاد که همه ورودی ها با هم تو سیستمن و یه زمانی که خلوت شد ول میدادن و دوستشون میگرفت (ریسکیه ولی شدنیه) (این کار با پیاده سازی صف انتظار برای دروس در زمستان 1398 جلوش گرفته شد.)

ولی مشکل اصلی چیه؟ اصلا چرا باید دانشجو سر یه انتخاب واحد اینقدر مشکل داشته باشه؟

بنظر میرسه مشکل در کم بودن استادها و منابع دانشگاه باشه و راه حلش هم اینه که استادا رو راضی نگه دارن تا نرن (و همچنین هیئت علمی جذب کنند) و همچنین فضای کلاسی دانشگاه رو هم گسترش بدن یا اون جاهایی که هست و خالیه یا استفاده نمیشه رو بصورت مفید استفاده کنند.

مثلا من یادمه با مسئولی از دانشکده معارف صحبت می کردم، می گفت که ما دانشکده جدا نداریم و کلاس نمی دن بهمون (نمونه اورد که مثلا کلاس رو انداختیم فلان دانشکده ولی مسئول اون دانشکده راهشون نداده و در کلاس رو باز نکرده در نتیجه اینها هم دانشجو ها رو اون روز بردن موزه دفاع مقدس)

یه احتمال دیگه هم هست:
دانشجو زیاد بر میدارن، راه حلش هم اینه که ظرفیت رو هم برای روزانه و هم برای پردیس کم کنن.

اگر نمیتونین بر ندارین و بگین بودجه کمه یا …

کم بودن واحد به اصطلاح «خوب»

جدا از اینکه واحد کمه و همه نمیرسه (حتی به اصطلاح واحد بد هم در بعضی دروس نمیرسه) یه مشکل دیگه هم هست.
در دروس عمومی همه به اصطلاح دنبال درس گلابی میگردن. (یه دو سه بار دیگه باید عبارت «به اصطلاح» رو به کار ببرم … انگاری کمه 😁)

یعنی دنبال درس تاریخ هستن ولی نه هر استادی بلکه فقط استاد فلانی. چرا؟ چون خوش اخلاقه، سر کلاس اذیت نمیکنه، به تاخیر حساس نیست و …
در اینجا هم یک مورد رو بگم که بعضی از اساتید خودشون عمدا اذیت می کنند که کلاساشون پر نشه.

یعنی مورد داشتیم توی کلاسش گفته که من اذیت میکنم که کمتر کلاس من رو بردارن. (لازم به ذکر است که جواب هم داده این روش)

نمیدونم حقوق استاد بر اساس چیه و تعداد دانشجو روش تاثیر داره یا نه ولی میدونم اگر استاد ساعتی نباشه این روش هوشمندانه ایه برای این که دردسر تصحیح و صحبت و … رو کم کنی برای خودت

چرا این اتفاق میافته؟

علت اصلی این بر میگرده به سیستم نظارت بر اساتید که علاوه بر اینکه «شفاف» نیست بلکه بصورت «مشکی ماته».

تا جایی که یادم میاد ما از همون اول که وارد دانشگاه شدیم هر ترم بصورت اجباری باید در پورتال اساتید رو ارزیابی کنیم و در زمینه های مختلف بهشون امتیاز بدیم. اما دریغ از یک خروجی کوچیک.

اینکه یکی دو دانشجو شاید نا عادلانه امتیاز بدهند رو قبول دارم ولی وقتی عمده امتیازها یه عددی رو نشون بده دیگه نشون دهنده واقعیت اون استاده، حالا چه اون استاد میخواسته اونطوری به نظر بیاد چه نمی خواسته.

بنظر باید این امتیازها هر ترم بصورت کاملا رسمی بصورت آنلاین برای تمامی اساتید بطور عمومی منتشر بشوند. (الان دانشجوها بطور غیر رسمی توی کانال ها و گروه های تلگرامی درباره اساتید مطب میذارن)

یک عده اینجا مطرح می کنند که خب اینطوری دانشجو ها ممکنه خصومت شخصی داشته باشن که قبلن گفتم: ممکنه یکی دو نفر امتیاز نادرست و ناعادلانه بدهند ولی هر استادی هر ترم به کم کم کم 150 نفر درس میده اگر همه 150 نفر یا حتی 60 نفر به استاد به خاطر خصومت شخصی نمره بد بدن پس مشکل تو استاده دیگه…(چرا اصلا اینهمه با دانشجو ها خصومت داره ؟!!!!🤔🤔 )

در نهایت هم در پایان ترم مثلا استادای زیر فلان امتیاز رو یک شورایی چیزی در دانشگاه بررسی کنه که چی شده و داستان چی بوده و سعی کنه مشکل رو رفع کنه.

اگر درست اجرا بشه بنظر میرسه یه بالانسی توی قدرت لایتناهی (!؟!!) استادا ایجاد میکنه. (البته بطور غیر مستقیم دیگه)

فرایندهای ثبت نام

امیرکبیر یه خوبی داره مثلا نشستی تو خونه میبینی شبکه خبر یه چیزی گفت که: تو دانشکده فلان امیرکبیر یه مرکز ارتباط با صعنت یا امثالهم افتتاح شد و قراره با اینقدر سرمایه گذاری و اینقدر تلاش و کوشش، ایکس مقدار ارزش تولید کنه برای کشورمون، فردا پا میشی میری دانشکده میبینی عهههه این اتاق 2*2 متر که توش دوتا صندلی هست و همیشه هم قفله رو میگه 😵😵. (وقتایی هم که بازه توش بچه ها بازی میکنن😆)

این به ثبت نام ربطی نداشت ولی بی ربط هم نبود 🙄 … اینکه ما چقدر شعار میدیم.
توی دانشگاهی که به اصطلاح دیگه خوره تکنولوژیه و اون T توی AUT هم مزید بر علته، فرایندهای ثبت نام مثل میهمان بین دانشکده ای/درخواست اخذ دستی/حذف درس/درخواست ارائه درس یا … اینقدر دنگ و فنگ رو کاغذ بازی داره که نگو.

لازم به ذکر است که این ترم که ترم مجازی دانشگاهه یه امکانی به عنوان درخواست مهمان بین دانشکده‌ای اضافه شده که یه چیزی در حد جوکه! (یه جایی برای متنه با دو تا دکمه و بعد از درخواست باید زنگ هم بزنی که بگیر نگیر داره دیگه)

همیشه باید بری از سایت دانشکده یه فرمی رو برداری و ببری آقا رضا پرینت کنه (تبلیغ برای اقا رضا) و پر کنی بعدش بسته به درخواستت، خودت، معاون آموزشی و گاهی استاد مشاورت باید امضاش کنه. (برای 2 تا امضای اخر اینقدر باید تو دانشکده تو صف وایستی و دنبال استاد بگردی که دهنت سرویس بشه تازه اگه بهت نگن که برو به فلانی توی آموزش فلان دانشکده مشکلت رو بگو 😕 )

بعدش هم باید اینو تحویل بدید به آموزش دانشکده که اینقدر اتاقش شلوغه اصلا نمی بینیش و در نهایت که رفتی جلو می بینی داره با تلفن صحبت می کنه.( این روزا هم که زنگ میزنی مثلا 2 روز پشت سر هم زنگ بزنی احتمال داره یکیش رو برداره- البته برداشت اشتباه نشه ها که کار نمی کنن بلکه خیلی شلوغه و 24 ای دارن کار راه میندازن)

مشکل از کجا ناشی میشه؟

اینکه هر چیزی نیاز به تایید چند نفر داره و خب این روال سازمانی/آموزشیه دیگه و کاریش نمیتونیم بکنیم.

اینجا راه حل خیلی خیلی خیل ساده است و اصلا یه جوریه که اگه پیاده سازی بشه ترافیک جلوی دانشکده در روز انتخاب واحد رو حداقلا 10 برابر کمتر میکنه. (بله بنده در عرصه تخمین ترافیک مهارت دارم 😲)

اول اینکه اگر ترافیک توی اتاق آموزش زیاده خب معلومه کارشون سنگینه و این رو موقتا 2 یا 3 نفر بکنید که بیچاره خسته نشه و یه سری کارای سخت رو فقط برای اینکه از سرش وا کنه بگه «نمیشه». (دوستان احتمالا لطایف این قشر را در تلگرام و گروه‌های دانشجویی دیده و شاید شنیده اید 😂😉 که اشاره به این موضوع دارد.)

دوم اینکه یه تکنولوژی و ابزارهایی است برای ایجاد workFlow که می تونید توش فرایند تعریف کنید که چه کسانی میتونن استارتش کنن و چه کسانی در هر مرحله باید ببینیش و در هر مرحله هرکسی باید چه چیزی رو پرکنه و بسته به شرایط در هر مرحله و ورودی ها در مرحله بعدی در کارتابل کی بره!

مثل سیستم تیکتینگ میمونه ولی پیچیده تر و داینامیک تر (میشه ازش به عنوان سیستم تیکتینگ استفاده کرد)

بهترین راه حل اینه که یه همچین فرایند هایی برای هر درخواست با BPMN طراحی بشن و نمونه ای از این نرم افزارها به کار گرفته بشن و دانشجو همه درخواست های آموزشی و غیر آموزشیش رو ازطریق اون انجام بده.

نمونه های فرایند و یک انجین اپن سورس واسش میتونیم به کاموندا اشاره کنیم که بسیار فرایند های پیچیده تر و امکانات بسیار خفن تری رو که فرای نیاز دانشگاه است رو میشه درش پیاده سازی کرد.

اینطوری علاوه بر پیگیری آسان و بودن در کارتابل هر شخص و مشخص بودن وظایف، بعد ها میشه با بررسی درخواست های هر ترم مشکلات و درخواست های پر تکرار رو شناسایی و برای رفعشون در ترم های آینده تلاش کرد.

البته این رو هم بصورت کلی بگم که در ادارات و دانشگاه های دولتی چون برای رئیس یا مدیر در نهایت چیزی فرقی نمی کنه پس تلاشی برای بهبود سیستم نمی کنن.

برای یه معاون توی حقوقش چه فرقی می کنه که بیاد پیشنهاد پیاده سازی یه workflow management system روبده؟ که نتیجه این هم نارضایتی مدیران بالایی بشه که چرا بودجه رو خرج این کنیم (بجاش میتونیم چند تا استاد رو بفرستیم خارج)، اتفاقا اینطوری حال میکنه که دانشجوها در به در دنبالش میگردن و یه غرور خاصی هم داره، در دفترش هم همیشه شلوغه و خفن به نظر میرسه (این برای همه صادق نیست ولی خب یکی از نیازهای بشری توجه دیگرانه که تو همه هست شاید همین که دارم این چیزا رو می نویسم دلیلش همین نیاز باشه …. کی میدونه؟)!!!!!!!!

در حالت کلی این بود مواردی که به ذهنم رسید و گفتم بنویسمش که نه تنها یادم نره بلکه شاید یکی دید و قدمی در جهت بهبود سیستم برداشت.

با سپاس فراوان از شما